صادق کرمی پیکانی

برای چشمه های آبادیمان که بیشترشان یک به یک خشک شدند. بی تابِ زمستانِ شِگرفی مانداست         از چشمه فقط آب به ظرفی مانداست هر روز شبیه کودکی بازیگوش در حسرتِ…
ادامه مطلب ...

آزاد کن از درد اسیری ما را ای کاش در آغوش بگیری ما را در محضر تو ، توبه کنان می آییم ای کاش که چون حُر بپذیری ما را
ادامه مطلب ...

هر حیله گری، دوستی اش دشمنی است تنهایی، دردی ست که ناگفتنی است آیا به کسی حرف دلم را بزنم؟ اینجا که پر از برادر ناتنی است
ادامه مطلب ...

دلتنگی فقط اونجا که مادربزرگم رو کرد به سنگ مزار پدربزرگم و گفت: " گوشام اَبی نه اَشنو وِه وَسکی صِدا تو دِرِش نَرِسِی "
ادامه مطلب ...

همین که عشق در آدم رواج پیدا کرد از آن زمان به دلش احتیاج پیدا کرد تمام جان بشر را به دردسر انداخت ولی برای خودش، تخت و تاج پیدا کرد برای عشق به هر قیمتی خرید او را اگرچه…
ادامه مطلب ...

پیکومیا یه جمله دارند که وقتی می خواند نهایت دوست داشتن و عشق رو به یکی بیان کنند میگند: تو گو وینانِه تِه، دلُوم واژَندو وِه یعنی ( تو رو که می بینم، دلم به زندگی بر…
ادامه مطلب ...

دو رباعی از صادق کرمی پیکانی تقدیم به امام زمان (عج) عمری ست که از کنار هم می گذریم اما به زمین و آسمان می نگریم ما چشم نداریم ببینیم تو را هر جمعه " تو " می آیی و ما بی…
ادامه مطلب ...

" پ " حرف اول پناه است مرا به نام آبادی ام صدا بزن از همان جا شروع کن که پسوندم را نوشته اند " پیکانی "
ادامه مطلب ...

تو که همیشه غصه ی منو می خوردی ببین حالا؛چی به روز خودت آوُردی ببین دیگه هیشکی برات نمونده غم توو چشات ،چقد ریشه دَوونده دور و برت رو یه نگاه بنداز کسی باهات نمونده تا آخرش…
ادامه مطلب ...