کرونا سپاس

همیشه برایم سؤال بود پسرنوح چطور عذاب را به چشم دید و کشتی نشین نشد

برایم سؤال بود یاران موسی چطور اندکی تاب نیاوردند و گوساله پرست شدند

وچیزی که بیش از همه ازارم می داد جاهلانی بود که دستان گره در هم علی (ع) و پیامبر و ندای من کنت مولاه فهذا علی مولاه را مستقیم از زبان مبارک پیغمبر شنیدند اما روز موعود دست بیعتشان رابه سویش دراز نکردند

تا اینکه کرونا امد

دیدم به سادگی جان می گیرد

دیدم نه مسؤل میشناسد نه رعیت

نه فقیر میشناسد نه ثروتمند

نه جهان سومی نه صنعتی

نه دوست نه دشمن

دیدم که چه زیبا همه را به یک چشم می بیند

دیدم چطور همه را به چهار دیواری های حقیرشان کشاند و به تعبیری قرنطینه کرد

دیدم که چطور برادر از برادر هراسید و پدر از فرزند

دیدم آیین هزاران ساله تعطیل و شلوغی های بی پایان خلوت و خلاصه هر انچه غیر ممکن بود را ممکن کرد

دیدم که این روزها چقدر شبیه روزهایی است که تعریفش را از اخرالزمان شنیدم

اما ندیدم

ندیدم که دلی بلرزد و بگوید نکند عذاب است

ندیدم در خلوت قرنطینه یاد و امید به خدا از امید به درمان و واکسن سبقت بگیرد

ندیدم حاسبو قبل ان تحاسبو جان بگیرد در حالی که گویا از همیشه به مرگ نزدیک تریم

ندیدم به دنبال کشتی نجات بگردیم

ندیدم گوساله ی جهل را رها و انتظار موعود بکشیم

ندیدم تأملی کرده باشیم اگر بمیریم به ولایت حقیقی کدام مولا مرده ایم

اما شکر خدای عز و جل را که هنوز درهای فرصت را به رویمان باز گذاشته تا تأملی کنیم

و چون من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق

چاره ای نیست که ورای نفرتی که از این ویروس دارم زبان به شکر گشایم که:

کرونا سپاس

بازدیدها: ۱۳۲