معرفی روستای پیکان در برنامه همین حوالی شبکه اصفهان

سایت رسانه مجازی نگاه متنی برای این کلیپ ۵ دقیقه ای نیز بارگذاری نموده است که تقدیم میگردد:
روستای پیکان شامل چهار محله به نامهای محله گاره یا همون پایین.محله میانه.محله باغباغچی و محله بالا می باشد.
روستای پیکان جرقویه در ۷۰ کیلو متری خیابان آبشار دوم اصفهان و همچنین در ۴۰ کیلومتری شهرستان شهرضا در جاده اصفهان شیراز واقع شده است.زبان مردم این روستا پهلوی اوستایی( گبری) میباشد.از افتخارات این روستا تقدیم کردن ۴۸ شهید والا مقام به این خاک پر گهر بوده است.از دیگر وقایع مهم روستا عزاداری و تعزیه خوانی های ماه محرم میباشد.اگر به روستای ما گذرتان افتاد حتما از چشمه ی محمد نوجوان دیدن کنید و هم چنین از قلعه میرحیدر که کاروانسرای مسافران قدیم اصفهان شیراز بوده وقلعه باستانی ( کرمعلی) که در کنار حسینیه قمر بنی هاشم (ع) قرار دارد.متاسفانه بازار قدیم پیکان جزو قدیمی ترین بازارهای جهان بود که امروزه هیچ اثری از آن باقی نمانده است.همچنین روستای ما دارای چشمه های فراوانی می باشد که دیدن آنها هم خالی از لطف نیست. نام روستا بنا به گفته ی تاریخ نویسان به دلیل این بوده که در ایام قدیم در روستا مردم به ساخت تیر و کمان مشغول بوده اند.این روستا در کنار دریای مرکزی ایران که حدود یازده هزار سال قبل خشک شده است قرار داشت. پیکان های کوچک و بزرگ مفرغی یافته شده در غارهای این منطقه حاکی از دوران غارنشینی بشر است که به دوران مفرغ برمی گردد. قدمت این روستا به پیش از اسلام و روزگار کیانیان باز می گردد که این روستا بر سر راه بازرگانی شمال به جنوب ایران قرار داشته است. پیکان شهر در اواخر دوره اشکانیان ساخته شد. پیکان شهر یکی از مراکز ساخت جنگ افزار و تیر و کمان بوده است و کارخانه های متعددی در این منطقه وجود داشته است. پیکان شهر تا روزگار آل بویه از شهرهای آباد اصفهان بوده و به مرور زمان پیکان نام گرفته است.

یکی از یادگارهای روزگاران گذشته در این روستا بازاری بوده که در حدود ۱/۵ کیلومتر دراز داشته است ودارای شاخه های زیادی بوده که هر شاخه ویژه صنف خاصی بود. این بازار و دژ میرحیدر از یادگارهای دوران ساسانی است که با رونق گرفتن راه اصفهان شهرضا به آباده، از رونق آن کاسته شد و از اهمیت دژ میرحیدر که زمانی راهدارخانه و چاپارخانه میانراهی جرقویه بود کم شد. در پای کوهی که دژ میرحیدر قرار دارد گورهایی وجود دارد که مردگان را ایستاده دفن کرده اند که این رسم به دوران قبل از اسلام باز می گردد. همچنین از آنجا که پیکان شهر، شهر بزرگی بوده است و مرکز سیاسی جرقویه در زمان ساسانیان بود؛ در اطراف آن شهرک هایی وجود داشتند که می توان به شهرک ماه پر و کشتزاری به نام یسنا اشاره کرد. مردم این روستا توسط محمدبن حنفیه اسلام آوردند و به کوشش سلطان باباحاجی نماینده صاحب بن عبادشیعه شدند.

آرامگاه سلطان باباحاجی هم اکنون در این روستا زیارتگاه مردم است. در روزگار دیلمیان، پیکان دوباره رونق می گیرد کاریز رکن آباد و آسیاهای بادی در این روستا ساخته می شود. مسجد جامع بنای این مسجد به روزگار سلطان سنجر سلجوقی می رسد که از زیباترین مساجد این منطقه و همانند مسجد جامع محمدآباد جرقویه بوده که متاسفانه در سالهای اخیر شبستان آن تخریب شده است. همچنین مسجد و کاروانسرای پاسکو قدمتی بیش از ۸۰۰ سال در این روستا دارند. در جریان حمله مغول، مردم پیکان آماده دفاع شدند. در گورستان پیکان قبرهایی وجود داشته که روی آنها «کشته مغول» نوشته شده است. شهرک ماه پری در سال ۶۲۵ هجری در جریان حمله مغول از بین رفت.

همچنین در زمان حمله افغانها به اصفهان در زمان شاه سلطان حسین صفویه پیکان هم مورد هجوم قرار گرفته است که با رشادت مردم روستا از حمله ی افغانها در امان مانده است و تا همین چند سال یش در مزار پیکان مزار شهیدی بود به نام محمد ربیعی کشته ی افغان که امروزه به مدرسه تبدیل شد. پس از روستای ما دیدن کنید و با زبان و فرهنگ مردمی از ۲۶۰۰سال پیش آشنا شوید.

سرزمین گرگویه درپایان روزگار قاجار به شهرستان شهرضا پیوست واین روند تا سال ۱۳۳۳ خورشیدی که به پایمردی گروهی از بزرگان وهمکاری مردم آن به شهرستان اصفهان پیوست ادامه داشت اینک می پردازیم به چگونگی جدایی بخش گرگویه از شهرستان شهرضا وپیوستن آن به شهرستان اصفهان واز آنجا که بیشتر مردم گرگویه سالها در آرزوی جدائی این سرزمین از شهرستان شهررضا وپیوستن آن به شهرستان اصفهان بودند پس از جنگ جهانی دوم گروهی از دست اندرکاران و بزرگان بخش به رهبری شادروان سیدمحمد ازهر از سال ۱۳۲۷ خورشیدی این کار بزرگ را آغاز وبا کوششهای فراوان نامه نگاریهای بسیار،رفت وآمدهای پیاپی به اصفهان وتهران وبرخود هموارنمودن سختیهای آن توانستند مردم این منطقه را به آرزوی دیرینه خود برسانند .

سرانجام پس از چندین سال کوشش وپی گیری توانستند این کار بزرگ را به پایان برسانند. علی داود فاتحی پیکانی که خود یکی از ماجراجویان برنامه ی جداسازی بوده می گید یکی ازخاطرات شیرین آن زمان که خود آغازی شد برای جدایی گرگویه از شهررضا خاطره آتش زدن یکی از همراهان ما بنام حسن فاتحی (حسن کلدست پیکانی) درجلوی مجلس شورای ملی است واینگونه ادامه دارد . بسال ۱۳۳۱ خورشیدی در زمان نخست وزیری دکترمحمد مصدق کار به جابجایی رسید که به سبب کارشکنی های نماینده شهرضا درهیچ اداره ای چه در اصفهان وچه در تهران کسی به سخن ما گوش نمیداد وگروهی از دست اندرکاران که بنده هم درآن هنگام درمیان آنها بودم دست به بازی خطرناکی زده وتنها راه چاره را درآن دیدند که ازمیان خود یکی را برگزینند وهنگامی که وزیر کشور از ساختمان مجلس شورای ملی بیرون آمد خود را درجلوی او آتش بزند تا بلکه با این کار وی به سخنان ما گوش فرا دهد از این رو یکی از همراهان ما بنام حسن فاتحی برخاست وگفت من آماده این فداکاری هستم وبی درنگ نفت وکبریت آماده کردیم ولباسهای او را به نفت آغشته نموده وهمینکه اتومبیل وزیرکشور آماده حرکت شد حسن فاتحی خود را آتش زده و در برابر اتومبیل قرار گرفت وبنای داد و بیداد را گذاشت وگفت چرا کسی به سخن ما گوش نمی دهد این چه کشوری است ؟

بی درنگ وزیر کشور دستور داد آتش او را خاموش کنند و سپس از او پرسید چه خبر است وخواسته شما چیست که خود را به آتش کشیده ای ؟ حسن فاتحی در پاسخ گفت ما از دست کیانهای شهرضا مال وجان ناموسمان درخطر است شما را بخدا جرقویه را ازشهرضا جدا کنید .وزیر کشور یکی دو نفر از دست اندرکاران را خواست که به دفتر او بروند وچند تن به دفتر کار او رفته و وی نامه ای نوشته وبه ما داد وگفت ببرید استانداری اصفهان تا به کار شما رسیدگی نمایند .چند تن از ما به اصفهان برگشته ونامه را به استانداری برده و درپاسخ به ما گفتند چه فرقی می کند بخش جرقویه با کجا باشد وبیائید با هم آشتی کرده وبرسر کارهای خود بروید ما هم با نا امیدی وناراحتی از استانداری بیرون آمده وبه جرقویه برگشتیم . چند روز پس از آن روزی درپیکان در خانه ی آقای سید مصطفی آرایشگر نزدیک بازار پیکان گردآمده بودیم که شنیدیم مخالفان ما به رهبری محمدعلی میرحیدری کدخدای پیکان بسوی خانه ای که ما در آن گرد آمده بودیم براه افتاده اند تا با ما درگیری بوجود آورند و همینگونه هم شد و درگیری سختی میان ما وآنها درگرفت و در این میان یکی از هواداران ما بنام محمد حسین میرحیدری بدست آنها کشته شد وهنگامه ای برخاست وگروهی از مردم پیکر بی جان او را برداشته وبه اصفهان بردند و در برابر تلگرافخانه گذاشته وبا هیاهو وسر و صدا خواستار آن شدند که دست اندرکاران استانداری آمده وپیرامون این کار بررسی انجام دهند سرانجام کشته شدن آن مرد سبب شد استانداری به کار ما رسیدگی نموده و در تیرماه ۱۳۳۱ خورشیدی بخش گرگویه (جرقویه) از شهرضا جدا وبه اصفهان پیوست . و باز هم این مردم پیکان بودند که در حق اهالی جرقویه این لطف را کردند که بخش جرقویه زیر سلطه شهر و استان اصفهان باشد تا شهرستان شهرضا.

تاریخچه روستای تاریخی پیکان جرقویه وجود درختان بادام کوهی و انجیر کوهی و همچنین حیواناتی از قبیل گوزن و آهو در این مناطق حکایت از سرسبزی این منطقه داشته است. این روستا در کنار دریای مرکزی ایران که حدود یازده هزار سال قبل خشک شده است قرار داشت. پیکان های کوچک و بزرگ مفرغی یافته شده در غارهای این منطقه حاکی از دوران غارنشینی بشر است که به دوران مفرغ برمی گردد. قدمت این روستا به پیش از اسلام و روزگار کیانیان باز می گردد که این روستا بر سر راه بازرگانی شمال به جنوب ایران قرار داشته است. پیکان شهر در اواخر دوره اشکانیان ساخته شد. پیکان شهر یکی از مراکز ساخت جنگ افزار و تیر و کمان بوده است و کارخانه های متعددی در این منطقه وجود داشته است. پیکان شهر تا روزگار آل بویه از شهرهای آباد اصفهان بوده و به مرور زمان پیکان نام گرفته است. یکی از یادگارهای روزگاران گذشته در این روستا بازاری بوده که در حدود ۱/۵ کیلومتر دراز داشته است ودارای شاخه های زیادی بوده که هر شاخه ویژه صنف خاصی بود. این بازار و دژ میرحیدر از یادگارهای دوران ساسانی است که با رونق گرفتن راه اصفهان شهرضا به آباده، از رونق آن کاسته شد و از اهمیت دژ میرحیدر که زمانی راهدارخانه و چاپارخانه میانراهی جرقویه بود کم شد. در پای کوهی که دژ میرحیدر قرار دارد گورهایی وجود دارد که مردگان را ایستاده دفن کرده اند که این رسم به دوران قبل از اسلام باز می گردد.

همچنین از آنجا که پیکان شهر، شهر بزرگی بوده است و مرکز سیاسی جرقویه در زمان ساسانیان بود؛ در اطراف آن شهرک هایی وجود داشتند که می توان به شهرک ماه پر و کشتزاری به نام یسنا اشاره کرد. مردم این روستا توسط محمدبن حنفیه اسلام آوردند و به کوشش سلطان باباحاجی نماینده صاحب بن عبادشیعه شدند. آرامگاه سلطان باباحاجی هم اکنون در این روستا زیارتگاه مردم است. در روزگار دیلمیان، پیکان دوباره رونق می گیرد کاریز رکن آباد و آسیاهای بادی در این روستا ساخته می شود. مسجد جامع بنای این مسجد به روزگار سلطان سنجر سلجوقی می رسد که از زیباترین مساجد این منطقه و همانند مسجد جامع محمدآباد جرقویه بوده که متاسفانه در سالهای اخیر شبستان آن تخریب شده است. همچنین مسجد و کاروانسرای پاسکو قدمتی بیش از ۸۰۰ سال در این روستا دارند. در جریان حمله مغول، مردم پیکان آماده دفاع شدند. در گورستان پیکان قبرهایی وجود داشته که روی آنها «کشته مغول» نوشته شده است. شهرک ماه پری در سال ۶۲۵ هجری در جریان حمله مغول از بین رفت. بزرگان هنر و تاریخ و عرفان روستای پیکان ملا قاسمعلی رجایی و شیخ حسن ناصحی از بزرگان دینی که پیش از جنگ جهانی دوم در پیکان زندگی می کردند. عباس جراح پیکانی در روزگار ناصرالدین شاه قاجار در پیکان زندگی می کرد و در شناسایی و کاربرد گیاهان دارویی ماهر بود. دکتر محمد قائمی پیکانی استاد تاریخ دانشگاه اصفهان و مولف کتاب های ادبیات باستانی ایران و هخامنشیان در تورات .مولانا محمد شوشتری پیکانی وی فرزند ملا عبدالله شوشتری و یکی از عارفان بنام روستای پیکان در روزگار کریمخان زند بوده است.گفته می شود که در آغاز پادشاهی نادرشاه افشار ملا عبدالله با فرمانروای شوشتر خوزستان کدورتی پیدا می کند و به سرزمین گرکویه(جرقویه) کوچ می کند به همراه فرزندش و مردم روستا توسط این پدر و پسر راه طریقت را در پیش گرفته اند.

مولانا محمد شوشتری به سال ۱۲۱۲ هجری قمری در آغاز پادشاهی فتحعلی شاه قاجار در پیکان زندگی را بدرود گفت و در سرمزار آنجا بخاک سپرده شد. اسدالله.حسین و نصرالله مطربی پیکانی از اساتید موسیقی ایران که در زمان مظفرالدین شاه قاجار و رضاشاه میزیستند.این اساتید هنر فراوانی در نواختن سنتور و کمانچه داشتند. قاسمعلی کیانی پیکانی استاد در نواختن نی بوده است. هوشنگ فاتحی هم روزگار ما.یکی از هنرمندان عرصه ی موسیقی و از فعالان خانه هنرمندان اصفهان.

________________________________
پ ن: سایت رسانه مجازی نگاه

مشاهده کلیپ در آپارات
دانلود کلیپ از آپارات