شعر شُکر خودا، با گویش ولاتی-پیکومی+ صوت

روزگار هَمه مُن چِه تال چِه شیرین وِرووَ
هَرکِه ناشُکری کِرو خودا عاذابُش کِرووَ

کاکاجُن هَمَش بُووا دَسِّ خودا دَرد نَکِرو
هَرکه خُو خودا نَبو هِی غَم و غُصه خِرووَ

تو گُ پول دارِ یِده به پِکره بیچاره ها بِه
عُزرائیل داگُ بامَه پول دارُ بی پول بِرووَ

اگه خُو ماتُ پُووُت بُوای چِرا نَمبِریَه
مالی طول نَکِشووهِ گُ خودا بیخ ناد گیرُووَ

هِدرا پایده نِدارو گُ هی دومَم جاعم کِریَه
مِگه چَند عامر کِریه آخِرُش آدم مِرووَ

دُوروُ دِلَنگ نَوا گُ پول زیاد پیدا کِرِه
اگه پول حلال نَبو یگباره مال وَرپَرووَ

بِشَه قُربان قَدُت یه کاری باری پیدا کَه
آخه جِشتو گُ بُواین پُلُنی هِی وَر چَرووَ

اگه گوت ملائکه هَمَش دعا دِرِت کِرن
شو و رو شُکر خودا کَ نعمَتا خوش آوروَ

شاعر: شیخ غلامحسین جعفری پیکانی،و خوانده شده بیش از ۲۲ سال قبل با همخوانی مرشد عباس فاتحی
با گوشواره: هر که ورچینوه هر چی کاروَ

دانلود صوت

بازدیدها: ۴۱۵

 
اشتراگذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.