شرح مناجات شعبانیه ۳

گذری بر مناجات شعبانیه ۳

الهی ان حرمتنی فمن ذاالذی یرزقنی؟
و ان خذلتنی فمن ذا الذی ینصرنی؟
الهی اعوذ بک من غضبک و حلول سخطک
الهی ان کنت غیر مستاهل لرحمتک فانت اهل ان تجود علی بفضل سعتک
الهی کانی بنفسی واقفه بین یدیک و قد اظلها حسن توکلی علیک
فقلت ما انت اهله و تغمدتنی بعفوک

خدایا !
گر تو محرومم کنی
روزی رسانم کیست؟
“روزی” که فقط “نان” نیست
حیات ما همین “جان”
بهترین روزی است
که سعدی گفت:
این دم ، بازدم
تنها یکی از بی نهایت
نعمت حق است
(هر نفسی که فرو می رود
مُمِدِّ حیات است
و چون بر می آید مُفَرِّحِ ذات
پس در هر نفسی دو نعمت موجود است
و بر هر نعمت شکری واجب)
شنیدن ، دیدن و گفتن ، چشیدن
یا نشستن ، ایستادن ، راه رفتن
فکر کردن ، استراحت ، کار کردن
از طعام پاک مصرف کردن و
انواع لذت ها و عزت ها
جهاد با ستمکاران
برائت داشتن از دشمنان
عشق به خوبان
جملگی” رزق ” است
یارب!
روزی ما را فراوان کن
خدایا!
گر تو رسوایم کنی
یاریگر من کیست؟
نصرت می کنی
می دانم
این خذلان و خواری
کار انسانهاست
رسوایی زما بر ماست
گناه من ، نگاه من
به هر شام و پگاه من
خطای من ، جفای من
همه رسواگر من بود
تو هرگز
بنده را رسوا نمی خواهی
تو
ستار العیوب بنده
کفار الذنوب او
فقط کافی است
یک توبه
دریغ از توبه
یا الله
غضب های تو
برگشتِ گناه بندگان توست
همین عصیان
همین طغیانگری
در محضر آن قادر مطلق
پناهم ده خداوندا
نبینم خشم تو یا رب!
ندارم گر من اهلیت
که رحمت آوری بر من
ولی تو
اهل جود و بخشش و عفوی
که فضلت
وسعت بی انتها دارد
خدایا!
خاضعانه ، ایستاده
بنده ات
بر درگهت
در محضرت
یک سایبان دارد
توکل بر تو
حسن اعتمادش بر تو
بخشیدی و پوشیدی
بدی هایش
خداوندا !
منِ نا اهل را
اهلیتِ طاعت عطا فرما
تو اهل رحمتی ، خوبی
خطاپوشی و محبوبی
ولی من پیرو نفسم
در این امیال خود حبسم
نجاتم بخش
آزادم کن
از این ذلت و خفت
بپوشانم
لباس عزت و عفت
اگرچه
لایق این حرفها
هرگز نبودم ، نیستم
خود خوب می دانم
ولی تو می توانی
این لیاقت را
به این ناچیز
ارزانی نمایی
خُلق و خویم را عوض کن
عشق تو
اکسیر اعظم
بوده ، خواهد بود
تبدیلم کن
از تاریکی خودبینی و
غفلت
به سوی
نور سیمایت
اقلا طور سینایت
خداوندِ مُحَوِل
حَوِّل احوالی

بازدیدها: ۹۷