زبان بومی،میراث ایرانی

“پ” بجای “ف”
یک حرف،یک میراث

یکی از ویژگی های زبان و گویش پیکانی نسبت به گویش های هم خانواده ،استفاده کردن از حرف “پ ” بجای حرف”ف” در اکثر کلماتی است که این حرف به کار رفته است.
برای نمونه پیکانیها در گویش خود، فلفل را پلپل، فیل را پیل، فرزانه را پرزانه ، فردین را پردین ، فیلم را پیلم ،تلفظ می کنند.
ممتازی این مورد به این دلیل است که برخلاف غالب حروف و کلمات زبان فارسی که در طی گذر زمان دچار دگرگونی و تغییرات فراوانی شده است،در گویش پیکانی این حرف اصالت باستانی خود را حفظ کرده و از تجزیه و جابجایی در امان مانده است.
مهمترین قیاس در این زمینه همان کلمه “پارسی ” است که امروزه عمدتا “فارسی” تلفظ میشود و از آنجایی که گویش پیکانی زیر مجموعه گویش های پارسی باستان است میتوان نتیجه گرفت که گویش ما پیکانیها، حداقل کاری که کرده در طول زمان و در برابر هجوم ورود کلمات و حروف و لغات بیگانه به زبان فارسی،از حرف “پ” پاسداری و نگهبانی کرده و این حرف را از گزند نابودی و تغییر ،محفوظ داشته است.
اما موضوع تنها به این حرف ختم نمی شود . از آنجایی که حرف “پ” در بسیاری از لغات وکلمات به کار رفته پس ما به واسطه از آن کلمات نیز پاسداری کرده ایم و بعد چون با این کلماتی که حرف”پ” دارند جملات و در کل گفتگو ها شکل می گیرند،میتوان اذعان داشت که ما از مجموعه زبان و گویش و تعامل کلامی یک ملت،به واسطه همین یک حرف، نگاهبانی و پاسبانی کرده ایم و این افتخاریست که ما بدان مفتخر و منتصب هستیم.
همان گونه که میدانیم ادبیات و زبان کنونی ایران ، ملغمه ای از زبان های بیگانه است که به مرور زمان در فرهنگ زبانی این مرز و بوم حل شده و زبان ما را از سرچشمه و منشا و خاستگاه اولیه آن ،که به چند هزارسال میرسد ، دور ساخته است و هر روز این غرابت در حال افزایش و این رشته پیوند در حال گسستن است .
بنابراین این وظیفه متکلمان گویش های اصیل ایرانیست که در گوشه وکنار این سرزمین ،از این میراث فرهنگی گران بها پاسداری و محافظت نمایند حتی اگر آن میراث ، یک حرف و یا یک کلمه باشد.
همان گونه که تخریب حتی یک عدد خشت گلی از یک اثر تاریخی و عمارت قدیمی ، مقدمه نابودی و حذف آن می باشد ؛ حذف حتی یک حرف از یک لغت نیز، مقدمه ایست برای اینکه آن زبان و گویش را با دستان خود به مسلخ نابودی بکشانیم. همان گونه که در بالا اشاره شد و بیان شد که حفظ یک حرف منجر به حفظ یک کلمه و حفظ یک کلمه حفظ یک جمله و متعاقب آن حفظ گویش یک ملت است عکس این قضیه هم صادق است و حذف یک حرف ،نهایتا منجر به حذف و آشفتگی زبان و گویش یک ملت خواهد شد.
ما غیر از همین گویش پیکانی ، که از هزاره های تاریخ و از گذشتگان به ما ارث رسیده ، میراثی قابل توجه آن چنانی نداریم و اگر خشت به خشت ابنیه تاریخی پیکان قلع و قمع شد ، ما حتما و باید از همین معدود داشته های فرهنگی خود مراقبت نماییم و اشتباه پیشینیان خود را تکرار نکنیم که مهمترین این میراث،همین گویش ماست که سند مهمی از هویت ماست و به ما اعتبار تاریخی می بخشد.
پس به کودکان خود از زمانی که در گهواره هستند، با خواندن لالایی با گویش پیکانی،آموزش را آغاز کنیم.

م.فاتحی

بازدیدها: ۱۹۰

 
اشتراگذاری
5 دیدگاه ها
  1. ایران۱۳ نوشته:

    حرفتون درسته .هرچند مدرسه ب بچه ها و والدین میگن با بچتون فارسی حرف بزنزد ک مشکل مدرسه نداشته باشه .
    اونجا ک نوشتید لالایی پیکومی.جایی هست اینا رو نوشته باشن؟ من تو نت زدم از پیکوم نیست.لری و ایناس.

     
    1. ناجی نوشته:

      لالایی پیکومی رو فقط ننجونا بلدن .اونام ک بیسوادن گاهی چیزایی میگن ک سر و ته نداره

       
    2. ناشناس نوشته:

      نه متأسفانه موجود نیست،امیدوارم قبل از اینکه به کلی نابود بشه این آواهای محلی جمع آوری و تبدیل به یک پکیج فرهنگی بشه

       
  2. ط.ف نوشته:

    من خودم بخاطر همین پ و ف بارها توسط دبیران و معلمان عزیز مسخره شدم.
    ولی یک سوال
    گویش و …. رو نمیشناسم ولی ما پیکانیا تو جمع ک غریبه باشه رومون نمیشه ولاتی حرف بزنیم.
    چون خیلی بعدش مسخره میکنن. هی میگن لری یا کردی؟؟.هر چیم بگیم فارسیم باورشون نمیشه!!!!
    نکته اخر
    بالاخره هرچیزی تغییر میکنه دیگه.
    مثل پوشش و …
    دخترا تو پزکوم حجاب و چادر دارن.پاشونو میزارن بیرون پوششون هم یادشون مزره .پیکومی حرف زدن و پویش و گویش ک دیگ جای خود داره.

     
    1. ناشناس نوشته:

      تمسخر تیپ و لهجه و رنگ و نژاد، کار انسان های فرومایه و بی شخصیت هست. همین فشار نگاه جامعه و تمسخرها باعث میشه که عمده آدمها نقاب بزنند ورنگ عوض کنند

       

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.