ایمان های معکوس

باید اعتراف کرد که شور و عطش و تشنگی که نسبت به شروع محرم در پیکان در گذشته وجود داشت دیگر هیچوقت تکرار نشد.

از زمانی که تعزیه خوانان مخلص و بی ریا با لباس هایی معمولی و حنجره های خسته و اصیل جایشان با تعزیه خوانان با لباس های مبدل و زرق و برق دار و خودنما عوض شد

از زمانی که حسینیه های خشت وگلی که با چادرهایی بزرگی که نماد خیمه های حماسه عاشورا بود مسقف میشد جایشان را به حسینیه هایی از جنس تزیین و سنگ و رنگ و سقف هاو ستون های عظیم فولادی دادند

از زمانی که یک طبل معمولی پوستی که با دو ترکه شاخه انار نواخته میشد و یک شیپور بدقلق که نماهنگ نبردهای عاشورا را میساختند جایشان با یک گروه موسیقی چندین نفره که با سنج و طبل و ساکسیفون و ترومپت و فلوت ، بجای نماهنگ ،آهنگ می نواختند.

از زمانی که بیان مصائب و نمایش قیام عاشورا وحماسه و جنگ هایش به ساده ترین شکل ممکن تبدیل به نمایش پرستیژ و تن صدا و جنگ و جدالهای مبتذل ریاستی و حزبی شد.

از زمانی که اسب معروف به “قدم خیر ” که بصورت معجزه گونه از درب حسینیه دومتری بدون آسیب رساندن به مردم و سوارش به سلامت رد شد واین ماجرا سمبل ایمان خاشعانه شد جایش را به اسب های نژادی و چندملیونی و عرصه تاخت و تاز آنها داد.

از زمانی که زمزمه های عاشورایی پرمایه و بلیغ و نواهای حزین در نوارهای کاست ، جایشان با بلندگوهای گوشخراش و دیس دیس ضبط اتومبیل های گِل مال شده عوض شد.

از همان زمانها پیکان دیگر رنگ و بوی محرم خاطره انگیز و ماندگار را از دست داد و فرم و ظاهر با محتوا و باطن جابجا شد
چقدر آن روزگاران محله ها وکوچه پس کوچه های خاکی پیکان، به معنای واقعی بوی حسین (ع) میداد

چقدر ایمان ها معکوس شد

شاید به گفته خود حسین(ع)

مردم بنده دنیا شده اند و دین، لقلقه زبانشان

م.فاتحی

اول محرم

۳۱   اَمُرداد ١٣٩٩

بازدیدها: ۸۸