من پیکانی ام

سلام و درود

درود بر همه ی پیکانی ها

همه ی اونایی که به پسوند پیکانی متصل به فامیلشون می بالند

همه ی اونایی که هنوز پرسشت تموم نشده  بچه کجایی؟ نام زیبای پیکان رو به زبون اوردند

سلام بر همه پیکانیها و پیکانیهای مقیم شهرهای دیگه که با افتخار با زبان مادریشون صحبت کردن و می کنن

همه ی اونایی که اگه مقیم پایتخت یا هر جای ایران باشن بیش از اونکه دغدغه ی اصلاح لهجه شون رو داشته باشن به فکر یاد دادن زبان محلی شون به بچه هاشون هستند

درود به همه ی اونایی که رفتند اما باز برگشتند تا به همه ثابت کنند کوچ همیشه از پیکان نیست بلکه میتونه به پیکان باشه

درود به همه ی اونایی که به ناچار رفتند اما درست مثل کفشهای میرزا نوروز از هر فرصتی استفاده میکنند که چند ساعت هم شده خودشون رو به پیکان برسونن

و درود ویژه به همه ی اونایی که با همه ی سختی ها موندند تا بالاخره پیکان، پیکان شهر شه

درود به کاسبای محل

همه ی اونایی که چهار دیواری کسب رزقشون رو تو پیکان بنا کردند و حرص پول نتونست بساطشون رو به همون شهر کوچیک یه کم بالاتر، یا شهرهای دیگه ببره

والبته درود به اونایی که مشتریای همیشگی کاسبای محلی هستن

درود به همه ی اونایی اعتقاد دارن مایحتاج زندگی رو باید از اصفهان، نشد، شهرضا، نشد ،نیک اباد ،نشد، دیگه چاره ای نیست از پیکان باید تهیه کرد ولی از همین حالا تصمیم گرفتن مایحتاج رو باید از پیکان، نشد، پیکان نشد ،پیکان باید تهیه کرد

باز یه درود ویژه به پیکانیهای مقیم شهرهای دیگه که تا اونجا که مقدوره مایحتاجشون رو از کاسبهای پیکان تهیه میکنن

درود بر گردونندگان و اعضای کانالهای اجتماعی که به واقع چشم و گوش روستامون شدن و از هیچ چیز غافل نمیشن

درود بر نام های خیابونامون که به زودی بساط این محله اون محله رو بر میچینن

درود به همه اونایی که تو هر لباسی به واقع به پیکان و پیکانی  خدمت میکنن

و میون این همه درود یه لعن هم بکنیم به همه ی اونایی که از در خدمت خیانت میکنن که امیدوارم شامل حال کسی نشه

و یه آرزوی هدایت هم بکنیم برای همه ی اونایی که در عین توانایی خدمت، لباس بی تفاوتی پوشیدن

اما تو این روزها من یکی که نمی تونم از کرونا نگم

یه تشکر ویژه از پیکانیهای عزیز که بر خلاف انچه از بعضی شهر ها و روستاها دیدیم و شنیدیم عزیزانشون رو با اغوش باز پذیرفتن و به تذکر بسنده کردن

وتشکر از اونایی که از شهرهاشون برگشتن و به واقع تو خونه های پدریشون قرنطینه بودن

و البته درود بر اونایی که ریسک نکردند و برای اینکه مبادا سوغاتی رو به پیکان ببرند که نباید ببرند ،تو خونه هاشون موندند و دلتنگی رو به خاطرسلامتی عزیزانشون به جون خریدند

درود به همه ما چرا که افتخارمون اینه

من پیکانی ام


 

بازدیدها: ۳۵۳

 
اشتراگذاری
5 دیدگاه ها
  1. پور محمد نوشته:

    خیلی طولانی بود ولی خداییش قلم خوبی داری.
    خودتو معرفی کن که بشناسیمت.
    .. پورکبه؟
    سراتون کیاو
    خوبوت بوات گو محله بالا و گاره ورچینده بوه. کشگا دومم کنیه تفکرلت کاره و بالا…پیکام خوش عشقو

     
    1. اصغر نوشته:

      زون بشانوات پیکومی قی بکریااااا اما نه اینگو وانوسی.خر بمه دا بخونم ووولله

       
  2. علی اکبر نوشته:

    باسلام و دروود خدمت آقا رسول گل….ایشون رو از قدیم الایام میشناسم…روحیه ای فرهنگی واهل قلم…خدا قوت برادر…فاتحی شهرداری.

     
  3. ناشناس نوشته:

    سلام احسنت به شما عزیز پیکومشهری با اجازتون مطلبتون را در کانال پیکومشهر استفاده میکنم

     
    1. ناشناس نوشته:

      لطف میکنید

       

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.