شرح مناجات شعبانیه ۴

گذری بر مناجات شعبانیه ۴

@@@@@@@@

الهی ان عفوت فمن اولی منک بذالک؟ و ان کان قد دنی اجلی و لم یدننی منک عملی فقد جعلت الاقرار بالذنب الیک وسیلتی
الهی قد جرت علی نفسی فی النظر لها فلها الویل ان لم تغفر لها
الهی لم یزل برک علی ایام حیاتی فلا تقطع برک عنی فی مماتی
الهی کیف آیس من حسن نظرک لی بعد مماتی و انت لم تولنی الا الجمیل فی حیاتی
الهی تول من امری ما انت اهله و عد علی بفضلک علی مذنب قد غمره جهله
الهی قد سترت علی ذنوباً فی الدنیا و انا احوج الی سترها علی منک فی الاخری اذ لم تظهرها لاحد من عبادک الصالحین فلا تفضحنی
یوم القیامه علی رئوس الاشهاد
الهی جودک بسط املی و عفوک افضل من عملی
الهی فسرنی بلقائک یوم تقضی
فیه بین عبادک

@@@@@@@@

خدای من !
کسی را از تو لایقتر نمی بینم
که با عفو و گذشت و چشم پوشی
بنده ات را عفو فرمایی
گذشت و عفو
کار سروران
کار بزرگان است و
از تو
برتر و والاتر و بخشنده تر
کیست؟
خدای من
اگر مرگ و
سفر سوی تو نزدیک است و
من در نامه ی کردار خود
چیزی ندارم بهر تقدیمت
ولیکن
اعترافم بر گناهان من
آماده است
جز اقرار ، من چیزی ندارم
مرکب من
اعتراف بر گناهان است
عزیزمن!
نگهداری نکردم خویشتن را
ظلم کردم برخودم
ای وای بر من
گر نبخشایی مرا
مولای من!
در زندگی
آن سایه ی پر مهر تو
روی سرِ من بود
همواره
پس از آن
لحظه ی مرگ و مماتم
آن نیازِ من به آن سایه
فزونتر می شود
پس مستدامش کن
چسان مایوس باشم
از نگاه مهربان تو
پس از مرگم
که در طول حیاتم
از تو جز شیرینی و خوبی
ندیدم
ای خدای من!
تمام بامدادان
امر خود تفویض کردم
بر تو
اکنون هم
به دست توست
پس کار مرا آسان نما
آنسان که خود شایسته ی آنی
کنون در محضرت
عبد گنهکاری
که در تالاب جهل خود
گرفتار است
افتاده است
به فضلت با نگاه مهربانانه
نظر فرما بر او
یک عمر پوشاندی
تمام عیبهایم را
و من در آخرت
محتاجتر هستم
بپوشان این بدی هایم
تو در دنیا
مرا رسوا نکردی
پیش ِخوبانت
در آن روز قیامت هم
در آن صحرای محشر هم
که چشمان خلایق
ناظر مایند
رسوایم مفرما
ای خدایم!
جود تو ، بد عادتم کرده
جسورم کرده
پر رویم نموده
پر توقع گشته ام
پا از گلیم خود فراتر برده ام
عفو تو بسیار است
برتر از عملکرد بدم
پس شادمانم کن
نگاهم را تو روشن کن
به دیدارت
در آن روزی که
بین بندگانت حکم فرمایی
خدای من !
منم عصیانگر و سرکش
تویی سر چشمه ی بخشش
منم غرق گناهان و
گذشت تو فراوان است
اگر مرگم شده نزدیک و
کوله بار من خالی است
ولی مولای من عالی است
می بخشد مرا
وقتی ببیند اعترافم را
ببیند هیچ در هیچم
در این دنیا بزرگم داشتی
گویی که انسانم
در آن جا بیشتر محتاج احسانم
در این جا آبرویم را خریدی
کاملاً ستار من بودی
رجاء واثقم این است تا
در آن سرا
ستار من ، غفار من باشی
خدایا!
دیدگانم را
به رخسارت منور کن
مشامم را به اسمائت معطر کن
شب قدری که می آید
برایم بهترین ها را مقدر کن

نویسنده و صوت: غلامحسین جعفری پیکانی

تاریخ ارسال مطلب به سایت: ۱۳۹۹/۱/۲۸

دانلود صوت خوانده شده توسط حجت الاسلام غلامحسین جعفری پیکانی

بازدیدها: ۱۴۴

 
اشتراگذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.