نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه برای “تبلیع رهبری در دانشگاه” نیامده(خاطره های شیرین (۱))

در سال ۱۳۷۳ مسئول گزینش مسئولان دفاتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها جناب حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا فقیهی از بنده خواستند که مسئولیت نهاد نمایندگی معظم له در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان را بپذیرم ؛ علت برکناری مسئول قبلی جالب و شیرین بود ؛ گفتند یک دانشجو به ایشان مراجعه کرده و گفته “من آقای خامنه ای را قبول ندارم” و ایشان گفته “تو غلط می کنی که قبول نداری” جناب حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای صدر رئیس وقت نهاد نماینگی رهبری در دانشگاهها گفته بودند چه معنی دارد مسئول نهاد به دانشجو چنین حرفی بزند خب آقای خامنه ای را قبول ندارد که نداشته باشد؛ نمایندگی رهبری در دانشگاهها بیش از این که مسئول ارتباط با معتقدان به رهبری باشد باید مرتبط با منتقدان به ایشان باشد ؛ معنی واقعی آزاد اندیشی این است که دانشجویان و دانشگاهیان احساس آزادی بیان کنند و بتوانند بدون لکنت زبان با صراحت و صداقت عدم اعتقادشان را اعلام نمایند اگر نماینده ی رهبری هنر دارد باید پاسخ منطقی به آنان بدهد .
مقام معظم رهبری در یکی از بیاناتشان فرمودند “من اگر بخواهم محبتم را بین دانشجویان معتقد و منتقد به رهبری تقسیم کنم محبتم به منتقدان را یک مثقال کمتر از دیگران قرار نمی دهم اینها فرزندان من هستند.”
ایشان در دیداری که با ما داشتند فرمودند:
“بچه های مسجدی و بسیجی که هستند شما بقیه را جذب کنید همه ی دانشجویان را فرزندان خودتان بدانید”

این نکات را عرض کردم که بگویم نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه برای “تبلیع رهبری در دانشگاه” نیامده بلکه برای “جلوگیری از امتیازات ویژه و غیر عادلانه ی طرفداران رهبری” آمده ، امکانات دانشگاهها متعلق به همه است ؛ همه باید احساس کنند شهروندان واقعی ایرانند و بطور مساوی و عادلانه سهم دارند ، اگر ما به آمریکا ایراد می گیریم که چرا سیاهان را انسانهای درجه ۲ و ۳ می داند خودمان هم حق نداریم قشر خاکستری و سیاه را پایینتر از قشر سفید بدانیم.
رهبرمان در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان فرمودند:
“چرا اسم مرا در کنار اسم امیرالمومنین و امام زمان قرار می دهید؟ من متأذی می شوم از این کار ، من خاک پای قنبرِ علی هم نیستم ؛ من خاک پای غلامِ سیاه امام حسین در کربلا هم نیستم؛ آنها نور مطلقند و ما غرق در ظلمات.”
نهاد نمایندگی در دانشگاه ، رسالتش تبیین همین جایگاه و دیدگاه است.
البته اگر قانون روسای محترم دانشگاهها را موظف و ملزم به تجهیز امکانات مورد نیاز نهاد نمایندگی کرده در همین راستا بوده که دانشگاهیان با طیب خاطر بتوانند حرفشان را بزنند و کسی نتواند تحت عنوان طرفداری از رهبری اختناق ایجاد کند.
مسئولان دانشگاهها برای اسلام و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام هرچه می تواند تبلیغ صحیح و منطقی کنند اما برای شخص رهبری تبلیغ کردن “بر خلاف نظر و رضایت ایشان” است حتی اگر با هزینه ی شخصی باشد.
انشاءالله در ادامه مطالب دیگری را معروض خواهم داشت.

نویسنده: غلامحسین جعفری پیکانی
تاریخ ارسال به سایت:
۱۳۹۹/۵/۶
لینک کانال “آثار غلامحسین جعفری” در پیام رسان “ایتا”:
@atharejafari

بازدیدها: ۲۴۷