امسال حسین جنس غمش فرق می کند

حسین جان امسال همه‌چیز فرق می‌کرد هر آنچه می‌توانستم صغیر و کبیر را دوشاندم تا بتوانم برایت سنگ تمام بگذارم، خدا را شکر دلار بود و امریکا بود و تحریم بود و صدالبته مسئولین دلسوز هم فراوان، خلاصه همه‌چیز مهیا بود تا فن زانو و گردن را هر چه‌بهتر اجرا کنم البته نه آن زانو و گردنی که آن آمریکایی بی‌عقل انجام داد و یکی را کشت و یک کشور را به هم‌ریخت، ما فرق می‌کنیم فن ما فن یک زانو و هزاران گردن است حسین جان هر بار که دلار جهشی کرد قیمت اجناس انبارهایمان دوچندان جهش کرد نذر کردم همین‌جور ادامه پیدا کند یک‌شب به مجلس روضه‌هایت اضافه کنم، خدا را شکر کاسبی رونق دوچندان داشت گویی به برکت نذرم بود.
اما حیف
کرونا آمد و همه‌چیز را به هم‌ریخت
نمی‌دانم چه شد، امسال انگار مردم لیاقت سر سفره نذری‌ات نشستن را ندارند
میدانم حسین جان، میدانم خواستی کاری کنی که قدر سال‌های پیش و سفره‌هایی که به عشقت من و امثال من می‌گستراندند دستشان بیاید.
وگرنه من که بیش‌ازپیش سعی‌ام را کردم، ولی گویی نخواستی
میگویند غذای خشک، آن‌هم با پروتکل‌های بهداشتی پخش‌کن.
اما این‌که نذر نشد، اصلاً تمام حال نذری دادن به دیگ و آتش و دعوت دوستان و سفره چیدن و قبول باشد قبول باشد های عزادارانت و تمجید مداحانت از صاحب نذری است.
هر کاری صفا می‌خواهد، حالا که راضی نیستی سفره‌ای به عشقت پهن شود من هم پا به‌پای تو همه‌چیز را موکول می‌کنم به سال آینده، بگذار بقیه بگویند این پول‌ها لیاقت خرج شدن برای حسین را ندارد.

بازدیدها: ۵۲۴